Cursus edelsmeden in Eersel: zolang je leeft, blijf je leren

Ik begon pas op latere leeftijd met mijn hobby – het maken van zilveren sieraden. De basistechnieken zoals bijvoorbeeld het solderen, leerde ik in de praktijk. Vooral door veel proberen, knoeien, vallen en opstaan. Maar op een gegeven moment loop je tegen de muur. Je bent vol nieuwe ideeën en je wilt ze graag realiseren maar zonder goede basistechnieken en fijne kneepjes van het vak lukt het je nooit een sieraad te maken die de naam “edelsmidwerk” verdient. En het leidt tot veel onzekerheid en frustratie.Om maar te zwijgen over de verspilling van de waardevolle materialen.

Op een dag in januari liet mijn man mij een advertentie zien van het Cursus Edelsmeden in ons dorp, Eersel. Slechts een paar straten verder, bij AtelierMouraille. Ik belde gelijk en er was gelukkig nog een plekje vrij. Voor acht maandag ochtenden drie uur lang in een groep samen met 3 andere cursisten. Mijn eerste vraag was natuurlijk: als de overige drie cursisten beginners waren, en ik zelf reeds met enige ervaring, hoe lukt het ons op een lijn te brengen? Sanne (de eigenaresse van het Atelier en onze “docente”) stelde mij gerust door het zeggen dat iedereen zijn/haar eigen gang zou kunnen gaan en aan eigen projecten kunnen werken. En dat is het allermooiste van haar cursus. Sanne heeft tijd, aandacht en tips voor iedere cursist en op alle niveaus. Haar atelier is voorzien van zoveel technische faciliteiten dat je bijna alles daarvan wilt hebben. Maar je kunt als hobbyist natuurlijk niet alles hebben.  Het is vaak een kwestie van keuzes maken. En ook daar kan Sanne vakkundig advies geven.

Gedurende de acht weken van de cursus heb ik heel veel geleerd. Het zagen met de zaagbeugel gaat veel vlotter: tenminste, de zaagjes breken niet meer iedere 5 minuten. Ook het maken van kastjes voor de edelstenen gaat een stuk makkelijker, al is het nog steeds niet perfect. De ogen van het op de foto afgebeelde beestje (vosje, wasbeer?) zijn gezet met behulp van de incrustatie-techniek. Sanne noemde het “frustratie-techniek” omdat het best lastig is de “nestjes” voor de stenen uit te frezen. Ik ben ook bekend geworden met een aantal handige tooltjes. Bijvoorbeeld, de waspik. Het is geen wassen pik, maar een “potloodje” met een puntje van was die minuscule steentjes kan oppikken om ze vervolgens te zetten. Ook weet ik nu wat “aflessen” betekent (anneal in het Engels), hoe je zilver en goud op echtheid kunt testen en hoe de speciale textuur op zilver met behulp van diamant-vijltjes wordt aangebracht.

Last but not least: het was erg gezellig. Sanne zorgde heel goed voor ons: thee, koffie en lekkernijen stonden altijd klaar.
Zelf ben ik nog lang niet klaar met Sanne 😉 Ik ga zeker een vervolgcursus doen. Er is nog zo veel te leren!